De winnende sripties van 2016 kan je hier downloaden...
Jury report thesis prize 2015/2016
(scroll down for english)

De scriptieprijs van de Faculteit van de Kunsten, Zuyd studiejaar 2015-2016 wordt uitgereikt aan:
Rita Hoofwijk voor: 'Verwondering verkennen'
En aan:
Ties van Dijk voor: 'The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more'

Er zijn drie aanmoedigingsprijzen die uitgereikt worden aan:
Leana Bekker voor: 'Our Inside'.
Benjamin Verhoeven voor: 'THE ROBOTS. ARE. WE!'
Elwy Schutten voor: ‘'Thoughts & Words'


/////

The thesisprize of the Faculty of the Arts, Zuyd, year 2015-2016 is awarded to:
Rita Hoofwijk for: 'Verwondering verkennen'
And to:
Ties van Dijk for: 'The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more'

Three encouragement prizes are awarded to:
Leana Bekker for: 'Our Inside'.
Benjamin Verhoeven for: 'THE ROBOTS. ARE. WE!'
Elwy Schutten for: ‘'Thoughts & Words'



Juryrapport van de scriptieprijs Faculteit van de Kunsten, Zuyd studiejaar 2015-2016
Lectoraten TDA/AOK Jury: Jasper Coppes, Marcel van der Klink, Peter Missotten en Ruth Benschop
De scriptieprijs is ingesteld door de lectoraten van de Faculteit van de Kunsten van Zuyd om studenten te stimuleren om scripties (en/of documentatie van artistieke processen) te maken die meer recht doen aan hun vakbekwaamheid. Te vaak grijpt reflectie in het kunstonderwijs terug op semiwetenschappelijke idealen van betrouwbaarheid, statistiek en objectiviteit. Daarmee wordt kritische reflectie te ver uit de kunstenpraktijk getild, waardoor het soms een vorm krijgt die niet relevant is voor die praktijk. Wij ijveren voor de ontwikkeling van scripties, documentatie, reflectie en onderzoek in de kunstopleidingen die relevant zijn voor de kunsten en hun beoefenaars. Studenten worden gestimuleerd om de specifieke vakbekwaamheid die ze hebben, ook op talig gebied, reflectief te benutten en kritisch door te ontwikkelen in hun scriptie.

We hebben bij de beoordeling van de ingestuurde scripties gelet op
-  de mate waarin scripties gebaseerd zijn op eigen vormen van onderzoek die aansluiten op de eigen kunstenpraktijk en vaardigheden
-  de wijze waarop in scripties gereflecteerd wordt over onderzoeks- en/of maakprocessen, ook waar deze mislukken
-  in hoeverre er in scripties contextualisering, nuancering en verdieping plaatsvindt
-  de mate waarin scripties relevant (en innovatief) bijdragen aan het vakgebied van onderhavige opleidingen
-  de mate waarin de vormgeving van scripties een welbewust onderdeel vormt van de scriptie
-  de mate waarin de scriptie vanuit een probleemstelling start

Het aantal inzendingen voor de scriptieprijs stijgt exponentieel: van 3 in 2014, over 9 in 2015 naar 25 dit jaar. Dat is een hartverwarmende evolutie. Daarbij blijft de gemiddelde kwaliteit van de inzendingen meer dan behoorlijk.
De inzendingen zijn min of meer evenredig verdeeld over de verschillende opleidingen – we hebben enkel vanuit de opleidingen architectuur nog geen inzendingen ontvangen. Er zit een grote variatie in de gekozen vorm en strategie tussen de scripties, en dat is - in deze tijd van merkwaardige obsessie voor eenvormigheid - een goede zaak. Daarbij valt wel op dat er binnen de verschillende opleidingen toch een heersend 'format' voor een scriptie lijkt te bestaan. Dat is prima in zoverre het een weerslag is van de specificiteit van het werkveld (of onderzoeksgebied), maar vaak voelt dat format toch aan als een al te strak, top-down keurslijf waar de studenten aan lijken te moeten beantwoorden. Daarbij blijft de aandacht voor vormgeving achter hinken op de inhoud, wat voor een doorsnee kunstopleiding merkwaardig is. Ook inhoudelijk blijken vele scripties een behoorlijk gezagsgetrouwe weerspiegeling van de heersende ideologie binnen de opleiding. We zien graag meer scripties die hun eigen positie en uitgangspunten problematiseren vanuit de gekozen thematiek. Laat deze bemerking meteen een pleidooi zijn voor een verdere emancipatie van de individuele student. Zoals eigenzinnigheid een kerncompetentie is voor elke jonge kunstenaar, wil diversiteit in de omgang met die eigenzinnigheden een kernwaarde zijn voor elke kunstopleiding.

We zien graag scripties tegemoet die in vorm en inhoud bepaald worden vanuit de specifieke onderzoeksproblematiek en –aanpak.
Wat opvalt is dat scripties vaak uiteenvallen in een bestudering van bronnenmateriaal, en in een persoonlijke mening achteraf. Daarbij wil die conclusie nogal los staan van het gevoerde onderzoek en dat is jammer. Hierdoor ontbreekt soms ook de band tussen het onderzoek en de eigen kunstpraktijk. Soms – dit jaar bijvoorbeeld bij inzendingen vanuit de opleiding iArts - wordt er ver uitgezoomd zonder dat duidelijk wordt of en hoe de eigen artistieke praktijk op het spel staat, of voeding of aanleiding is van het onderzoek. Andere scripties – dit jaar bijvoorbeeld bij werk van het Conservatorium - zijn zo specialistisch (en uniform) van insteek dat de vraag reist of er buiten de schrijver zelf nog wel een lezerspubliek beoogd wordt.

Een fijne scriptie weet de brug te slaan tussen de eigen competentie, kunstpraktijk en fascinatie van de schrijver of schrijfster, en een breder publiek van geïnteresseerden. Naast een eigen onderzoeksinstrument wil een scriptie ook een communicatiemiddel met de buitenwacht (al was het maar met collega's uit de beroepspraktijk) zijn. Tenslotte: We zien graag nog meer schrijvers die ongevallige kritiek in hun eigen tekst opnemen en behandelen. We zien graag meer scripties die zichtbaar leren van hun fouten. En we zien graag meer scripties die in vorm en inhoud een weerslag zijn van praktijkonderzoek: niet alleen over het maken, maar in en door het maken.
Het is bemoedigend en spannend om zien hoe de praktijk van het scriptie schrijven gaandeweg zinvoller en origineler benaderd wordt. Deze scriptieprijs wil hier ook in de toekomst graag aan bijdragen. Met een oprechte dank voor iedereen die eraan meewerkte, niet in de laatste plaats de jury, de begeleidende docenten en de indienende jonge kunstenaars.

We willen graag twee scripties belonen met een hoofdprijs. Ze winnen elk een Apple iPad Air ter waarde van 550 euro. Bovendien zullen beide lectoraten de twee winnende scripties uitgeven als boek. Daarnaast reiken we drie aanmoedigingsprijzen uit. Zij winnen elk een Apple iPad mini 2 ter waarde van 300 euro.

Theatermaakster
Rita Hoofwijk presenteert een erg zorgvuldig geschreven en spannend essay over de kunstbeleving: 'Verwondering verkennen'. Het is een mooi voorbeeld van hoe je al schrijvende achter een spannend en gedragen onderwerp komt. De lezer wordt in de gedachtegang meegezogen, langsheen relevante referenties aan kunstfilosofen. Opvallend is de zeer verzorgde en oorspronkelijke schriftuur. De verwondering vertrekt vanuit een volwassen standpunt maar wordt soms iets te naïef ingevuld en vormgegeven. Het referentiekader en de context kunnen wellicht nog verder uitgediept worden. De vormgeving is erg sober maar toch elegant en staat ten dienste van het leescomfort. De jury kent Rita Hoofwijk unaniem één van de twee hoofdprijzen toe. Bovendien willen beide lectoraten de twee winnende scripties graag uitgeven in een boekje.

'The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more' is een erg zorgvuldig onderzoek naar de oorsprong en activiteit van de ‘postartist’s practice’, door autonoom beeldend kunstenaar Ties van Dijk. De sobere en heldere vormgeving is van Lyanne Polderman. De scriptie is een schoolvoorbeeld van een zeer getrouwe en zorgvuldig opgebouwde synthese van relevant bronnenmateriaal. Het arsenaal aan bronnen is weliswaar vrij beperkt maar het wordt erg zorgvuldig en intelligent benaderd. Hier en daar zijn de citaten niet éénduidig te traceren. Jammer genoeg koppelt Ties van Dijk de argumentatie in zijn scriptie nauwelijks aan zijn eigen artistieke praktijk. Wat maakt hij (wel of niet) als postartist? Had zijn argumentatie misschien tot experimentatie met eigen vormen van post-artist-ism kunnen voeren? Of moet de scriptie zelf opgevat worden als werk? De scriptie heeft weliswaar de intentie om een eigen standpunt te onderbouwen, maar blijft uiteindelijk behoorlijk gezagsgetrouw aan het heersende ideologische kader. Het is een zeer goede reproductie en synthese waarin de auteur onbedoeld iets te zeer in de achtergrond verdwijnt. Het klassieke copyright aan het einde staat daarbij wellicht haaks op het pleidooi voor een 'postartist's practice'. Maar door de uiterst degelijke en slimme opbouw weet de scriptie toch te overtuigen. De jury kent Ties van Dijk unaniem één van de twee hoofdprijzen toe. Bovendien willen beide lectoraten de twee winnende scripties graag uitgeven in een boekje.

Leana Bekker - bachelor van iArts - schrijft een erg origineel en eigenzinnige scriptie over 'Our Inside'. Het is bemoedigend om te zien dat een doelgerichte insteek op een concreet thema, een zeer spannend betoog oplevert wat de lezer meesleept via vele relevante referenties. Leana Bekker weet de argumenten vanuit verschillende disciplines gaandeweg goed aan elkaar te rijgen. De referenties zijn van een heel divers en hoog niveau. De scriptie is multidisciplinair opgevat maar blijft vanuit de kunsten denken. Het is opgevat als een fijne en leerrijke wandeltocht vanuit een eigenzinnige categorisatie doorheen anatomische modellen en strategieën - niet al te zwaar theoretisch onderbouwd, geïllustreerd met spannende, relevante illustraties en referenties. Het geheel is helder vormgegeven. Jammer dat het betoog een beetje verwatert bij de persoonlijke conclusies. De jury kent Leana Bekker unaniem één van de drie aanmoedigingsprijzen toe.

'THE ROBOTS. ARE. WE!' is een aanstekelijk essay van Benjamin Verhoeven, afgestudeerd aan de part time opleiding tot theatermaker/docent. Het essay is een spannende verweving van persoonlijke anekdotes met meer algemene reflecties, vakkundig geïllustreerd met zeer uiteenlopende beeldmateriaal. Dat levert een meeslepend en geëngageerd betoog op dat getuigt van een goede greep op het bronnenmateriaal. Het essay levert daarom gaandeweg nieuwe inzichten op. De gekozen praktijkvoorbeelden uit de kunsten ('Blade Runner', 'Ghost in the Shell'...) zijn dan weer iets te voor de hand liggend en/of worden weinig kritisch benaderd. Op het einde worden de kreuken in het betoog (te) glad gestreken waardoor de conclusie op het einde wat scherpte mist. Hierdoor heeft het essay op het einde de neiging wat uit te waaieren. De jury kent Benjamin Verhoeven unaniem één van de drie aanmoedigingsprijzen toe.

De scriptie
'Thoughts & Words' van sieradenontwerpster Elwy Schutten leest als een kruising tussen een blog en een essay. Dat levert door de gehanteerde, Iteratieve methode een spannend traject op dat ook de modale lezer weet te boeien. Er zit een eerder intuïtieve structuur in het zoekproces die soms wel heel open en los is, maar net op tijd weet te focussen op een concrete - steeds veranderende - probleemstelling. Die strategie past naadloos bij haar praktijkwerk in de kunsten. Hier en daar mist het essay diepgang en komt de anekdote te nadrukkelijk bovendrijven. De scriptie getuigt van een zeer open en verwonderde blik, soms flirtend met de grens van het naïeve. Zo kan de gehanteerde notie van identiteit wel wat scherper en kritischer benaderd worden. Ook zou de vormgeving de gehanteerde methode (blog, artistiek dagboek?...) beter uit de verf kunnen laten komen. De jury kent Elwy Schutten unaniem één van de drie aanmoedigingsprijzen toe.
Rita Hoofwijk 'Verwondering verkennen'
Ties van Dijk 'The world is full of objects..."
Leana Bekker 'Our Inside'.
Benjamin Verhoeven 'THE ROBOTS. ARE. WE!'
Elwy Schutten ‘'Thoughts & Words'